مکمل‌های گیاهی به طور گسترده در درمان بیماری‌های مختلف کبدی استفاده می‌شوند، اما برخی از آنها ممکن است باعث آسیب‌های کبدی نیز شوند. در مورد تأثیر آویشن و ترکیبات آن بر کبد، نتایج متناقضی در مقالات گزارش شده است.
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو فرمولاسیون دارویی رایج حاوی آویشن (Thymus vulgaris L.)، تنتور و شربت بر آسیب کبدی حاد ناشی از تتراکلرید کربن در موش‌های صحرایی بود.
ترکیب شیمیایی فرمولاسیون مورد بررسی آویشن و سبزی خشک کوکویی با استفاده از کروماتوگرافی گازی و طیف سنجی جرمی تعیین شد. فعالیت نشانگرهای آنزیمی آسیب سلولی کبدی در سرم و آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در هموژنه‌های کبدی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری جنبشی اندازه‌گیری شد. مورفولوژی کبد با میکروسکوپ نوری با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مشخص شد.
تیمول به عنوان ترکیب فعال غالب در تنتور و شربت یافت شد. آماده سازی آویشن و سبزی خشک خانگی بررسی شده با جلوگیری از افزایش پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از تتراکلرید کربن، اثرات آنتی اکسیدانی در کبد اعمال کرد.
علاوه بر این، درمان همزمان با آماده‌سازی آویشن و سبزی خشک معطر برای کتلت، فعالیت آنزیم‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو گزانتین اکسیداز، کاتالاز، پراکسیداز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز را به سمت مقادیر طبیعی در کبد معکوس کرد. سمیت کبدی ناشی از تتراکلرید کربن با افزایش قابل توجه فعالیت های AST و ALT و تغییرات هیستوپاتولوژیک منعکس شد.
مصرف همزمان تنتور آویشن منجر به تشدید غیرمنتظره مقادیر AST و ALT در سرم شد، در حالی که شربت آویشن توانست فعالیت آمینوترانسفرازها را در مقایسه با حیوانات تحت درمان با تتراکلرید کربن کاهش دهد.
کاربردهای اصلی آویشن در آشپزی و فرآوری مواد غذایی با بو و طعم آن و همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی آن مشخص می شود. طعم‌دهی غذا همچنان اصلی‌ترین حوزه کاربرد آویشن در آشپزی است، در حالی که خواص ضد میکروبی و آنتی‌اکسیدانی آن را می‌توان به‌عنوان فواید تکمیلی محصولات آویشن که به غذاها اضافه شده‌اند در نظر گرفت.
بیشتر اثرات دارویی آویشن نتیجه فعالیت آنتی اکسیدانی بالای آن است که عمدتاً به وجود مونوترپن های فنلی، تیمول و کارواکرول به عنوان اجزای اصلی اسانس آویشن نسبت داده می شود.
از سوی دیگر، اسید فنولیک (اسید رزمارینیک) و فلاونوئیدها (کوئرستین، اریوسیترین، لوتئولین و آپیژنین) به عنوان ترکیبات پلی فنلی مسئول اثرات آنتی اکسیدانی عصاره های اتانولی و آبی پیشنهاد می شوند.
لازم به ذکر است که بسیاری از گونه های گیاهی، از جمله آویشن و سبزی خشک معطر شمالی، حاوی افراد با ترکیب متمایز متابولیت های ثانویه، یعنی فنوتیپ های شیمیایی (شیمیوتیپ) هستند.
با توجه به اسانس‌ها، هفت شیمی‌تایپ در گونه Thymus توصیف شده‌اند که توسط مونوترپن غالب تولید شده تعریف شده‌اند: تیمول، کارواکرول، ژرانیول، α-ترپینئول، سابینن هیدرات، لینالول، یا 1،8-سینئول. بنابراین، تمام اثرات آماده سازی آویشن باید با در نظر گرفتن ترکیب شیمیایی به دقت بررسی شود.
- منابع:
- تبلیغات:
