گوجه فرنگی همیشه آنقدر خوب و گرد و قرمز نبود، آنها قبلاً انواع شکل ها را داشتند و چندین برابر کوچکتر بودند، آنها در ابتدا در مناطق هنری پرو، اکوادور و شیلی رشد کردند.
یک اسپانیایی آنها را در آنجا کشف کرد و به عنوان یک جاذبه با خود برد، رب گوجه بلافاصله یک ماده غذایی نبود، رب گوجه به عنوان یک محصول زینتی دیده می شد و خوردن آن بد و حتی سمی است.
در ایتالیا او گوجه فرنگی را سیب عشق نامید حتی گفته می‌شود که میوه‌های قرمز باعث افزایش قوای جنسی می‌شوند بنابراین کلیسا به گوجه فرنگی برچسب شیطانی زد.
از سال 1800 ما همچنین شروع به خوردن و پرورش گوجه فرنگی در هلند کردیم، در ابتدا فقط توسط افراد فقیرتر اما گوجه فرنگی قبلاً شبیه نسخه ای بود که اکنون می شناسیم: قرمز و گرد.
در سال 1893، دادگاه عالی ایالات متحده حکم داد که گوجه فرنگی یک سبزی است با این حال، از نظر گیاه شناسی، گوجه فرنگی یک میوه است، بحث «میوه است یا سبزی؟» از همین جا سرچشمه می گیرد.
گوجه فرنگی سبزیجات میوه ای است، میوه هایی که به عنوان سبزیجات مصرف می کنیم، درست مثل خیار و فلفل دلمه ای.
این نوع سبزیجات بهتر است در جای خنک و تاریک نگهداری شوند، در یخچال نیست، گوجه فرنگی حاوی مقدار زیادی ویتامین C است برای سیستم ایمنی مفید است.
بنابراین با خوردن گوجه فرنگی، شاید به طور ناخودآگاه، دوز روزانه ویتامین C خود را دریافت کنید به شرطی که تازه بخوری یک گوجه فرنگی می تواند حاوی 20 درصد از مقدار روزانه ویتامین C باشد.
وقتی گوجه فرنگی را گرم می کنید، بخش زیادی از ویتامین C از بین می رود، از طرفی بدن لیپوسن را بهتر جذب می کند.
سس گوجه فرنگی و سس گوجه فرنگی نیز سرشار از لیپوسن هستند، گوجه فرنگی همچنین حاوی بتاکاروتن است، این هم رنگ و هم آنتی اکسیدان است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.